Aandacht besteden aan sporenelementen

Tijdens discussies over bemestingsanalyses gaat de aandacht meestal uit naar de hoofdelementen en hun onderlinge verhouding. Van de sporenelementen is maar weinig nodig, maar gebrek- of overmaatverschijnselen kunnen soms grote gevolgen hebben. 
De opname van de meeste sporenelementen is gevoelig voor de pH_KCl van de grond. Boven een pH_KCl van 7 is de opname van sporenelement voor de plant lastiger (dat geldt voor alle sporenelementen, behalve Mo). Een pH_KCl onder de 5 kan tot overmaatverschijnselen leiden en tot vergiftiging van de plant. De laatste tijd is er ook meer aandacht voor de neveneffecten van een te laag sporenelementgehalte. 
Het blijkt bijvoorbeeld dat de Ca-opname afhangt van een voldoende hoog Borium- en Silicium-gehalte in de grond. Vooral in de winter is het dus belangrijk extra Borium en Silicium bij te mesten naast voldoende calcium.

 Tabel: minimale- en streefcijfer voor sporenelementen (μmol/l)

Overdrijf niet met het bijmesten van sporenelementen:

• Een te hoog Boriumcijfer kan flinke bladverbranding veroorzaken.
• IJzer is een belangrijk element voor de vorming van bladgroen. Problemen met de wortelvorming komen snel tot uiting in lichtgele groeipunten door ijzergebrek. Bij een hoge pH_KCl (>7) is het beter de dure ijzerchelaat EDDHA te gebruiken. Dek de mestbakken met ijzerchelaat af. Zonlicht breekt chelaten af. Ook de toevoeging van waterstofperoxide of zuren kan chelaten afbreken.
• Koper is een belangrijk element voor de knopvorming van veel gewassen. Bij toepassing van vers organisch materiaal kan koper worden vastgelegd. Kopergebrek bij chrysanten uit zich in ongelijke knopaanleg en soms zelfs achterwege blijven van de knopaanleg.
• Mangaangebrek treedt niet vaak op, eerder kan na het stomen op sommige gronden mangaanovermaat ontstaan. Vooral Trachelium is hier zeer gevoelig voor. Een te hoog Mn-cijfer kan ook ijzergebrek veroorzaken. Dit komt voor bij Lisianthus vooral als de grond te nat wordt gehouden.
• Zink kennen oudere kwekers nog als veroorzaker van schade door Zn-overmaat afkomstig van zinkengoten. Zinkgebrek of overmaat komt nu zelden voor. Uit recent onderzoek blijkt het belang van zink voor het versterken van de weerbaarheid van de plant tegen diverse ziekten.